Për coi ch’à parlo da festa

Come fé an padron ( ò an tirapé )




La dijo tòta Tribula , ma la ciamavo parej mach noi garson përché al sò nòm da marié era Hortensia Pons de Leon chila as vantava ad sò nòm , ardità dal pare an nòbil spagneul , ufissial an t' esèrcit piemontèis , era mariasse con ël padron dle " Casinëtte " e avia avù an fieul , apress l' òm era mòrt sota al treno mentre traversava la ferovìa , chila per nen dovèj divide la cassin-a , anlora a sposava anche al frel ad l' òm , visadì al cugnà ,anche se a l'era an bon a gnente sempre cioch , chila a fasìa fe al vin apòsta pér chiel , e ai na lassava sempre a disposission an manera che ambaraseijsa pa soe decision , anche da castì avia an fieul , i doi frej ero talment divers un da l'àutr che a smijavo gnanca frej . mentre al fieul dal prim òm era dëspiasent , pien 'd ardiman , a maltratava soa mare e i garson , sempre a l' òsto , e cand an dasija an campagna as setava a l' ombra de 'n moré e criava dré a chi second chiel a travajava pa basta an pressa . L' àutr avia sempre bel deuit con tuti rispetos di vej , andasìa a mëssa tute le duminiche , tastava pa al vin e giugava pà la mora .
Rivà al temp che come a dis Salomon an tla Bibia : << vnirà ël dì che te pijeran për man e te porteran an te che ëd vës-to nen >> pi nen podend ste daré, ai boé ca ròbejso nen ël làit , toché l' euv ala galin-a , e mëscé al vin ai garson , decidìa ëd lassé al comand dla cassin-a an fieul : ma a qual di doi? As ciamava ; a col tròp brav o al plandron ? . d' acòrdi con ël dotor anlora gabolisava an truch : as butava cogià e fasìa dì ai fieuj che era giumaj mòrta i fieuj intravo un a la vòlta : al pi giovo a s'avsinava aj carëssava i cavèj la basava e vëdend ca bogiava nen as butava a preghé poej a piava an santin e ai lo butava tra i dij dle man , apress con le lacrime a ij euj a surtìa . apress intrava l' àutr , la ciamava pèr nòm , aj ficava n'arbiton , ma chila gnente , anlora la spostava da na mira dal let e poej con an cotel ca tnisìa stërmà sota la camisa tacava a tajé ël matarass për cerché l' arsan ca savia stërmà li andrinta , trovaje a s je ficava an tle braje , apress a ribotava soa mare a so pòst , ai rangiava le cuerte , e poej as butava a crié , a bate contra la spalera dal let , fërtandse ij euj e bagnandje con la saliva , a costa mira soa mare as setava an sal let , chiel as piava ne sbeuj e tirava fòra al cotel , anlora soa mare aj parlava , antant che al dotor e al prevòst intravo an tla stansia
<< ti ëd ses abastansa carògna da robè an moribond , abastansa fàuss da fe finta che ad dëspiasa dle dësgrassie d' ij àutri , abastansa avid da pensé pi ai sòld che a Nòst-Sgnor : ti si che ëd ses verament la përson-a adata a fé al padron >>, e parej ai lassava la cassin-a a col-sì .

'l nini

 torna a cà