La lèja
Al ricòrd pèrdìa an t' la memòria di vej dal pais , chi disìa fujsso stàit piantà dal Duce , chi cand era stàita faita la ferovìa , fujsa come c' à fujsa , almeno quat generassion , le sicur avìo godù ëd soa ombra , al cul di Platani avio giugà aj sinch sòld e portà la porila a spass , mangiŕ; 'l gelato la duminica ò la festa dal pais . A la sima , a randa dlà gesia , fin-a apress la guèra era staje , na cròta profonda andoa d' invern s' ardrissava la giassa faita a la giassera , na vasca mach àuta doe branche scavà dnans al camposanto , e ca vnisìa alagà d' invern ; lì e ressiavo la giassa e apress l' ardrissàvo , an mes ëd paja e d' vòrva ëd sel , tirà fòra mach pèr dé soliev aj malavi dlo spidal .
Sota l' ombra di platani tuti i giòbia matin as fasìa al mërcà . Apress mesdì je stornej a fasìo a gara con i colomb për coeje le rabastrìe lassà da ij banch , avio rangiasse a vive an sima le cope an mess le feuje e i ram , rompend ij ciap , nen pòch , a la gent dle ca davsin . Chi portava al can a pissé , e chi as setava d' istà a gòd-se l' ombra , ero vnuit malavi a forsa ed soporté d' esse scopà da ëd bon a gnente , dal fum dle machine , e da lë strì për la gramissia dla gent , mach anteressà al sò borsachin , e pròpi ca gent lì; an bel dì la decretà soa mòrt , la mòrt d' na fëtta d' nòsta stòria ëd nòsta coltura piemontèisa , e pròpi coi che l' an giuga da masnà sota la leja , l' an decidù soa mòrt , magara fusso stàit ij napoli , avrìa staje na scusanta , ma no ! , ma no ! , i napoli ero con noi a difende la leja , bele estransè a nòsta coltura , ero a difende an tòch ëd nòst pais , divènu anche 'l sò ; al podestà content come ' na pasqua com en modern Attila as bèjcava ij ouvrè che sensa pen-a fasìo brogè i motosega an sal bion di platani ,
es fërciava al man ( fòrse pensand al romor di dinè ciapà da vende 'l bòsch? ) .
<< Erano malatti >> am dis << lo hanno ditto anche i periti nè !!!>> piandme për le bale
<< ma guardi quei tronchi , suvvia , sono sani come un " tron" >> rispondo mostand vàire a tribulavo i motosega a tajeje.
<< ma vardi che erano vecchi e ce n' erano quattordici vuoti di dentro , nè !!!>>
<< si quattordici su trentasette >> ij respondia e ij giontava :<< anche nel paese la metà della è gente vecchia e malata pèrchè non li ammaziamo tutti ??? >> Chiel an vardava con l' aria d'un che a l' e pen-a fasse an paira ëd quartin e se slontanava circondà da soe gent .
Or al pòst ëd nòsta leja a je na tampa , faran an bel pavé ëd ciman en mes , doe file de striminsije verne pute a staran lì a arcordé : " la potenza del denaro ".