La sèira dal dì di Sant apress ciadlà 'l bescie a ca nòsta je vniasjo le famije vësin-e , Gioanin "Pontù , Per dla Gadan -, Giaco dla Starambin-a , Peto d' Oitanassa , era quasi 'na festa ,anche se an pò trista përchè as ricordavo ij mòrt , ma manch tant , Pare -Grand a costumava dì :
" l' an mai tenune gnun da rassa , prima o peuj a toca a tuti preparesse për cost viage
". E Mare Granda arcordava le paròle dal Re Salmomon : " A je
an temp për tute le còse ".
Già apress mesdì barba Bascian avia taca a tajé ëd castagne per fé i mondaj e Mare -Granda avia butane a broé an t' la bronsa con an ram de fnoj servaj , antant che e rivavo ij vësin , Madlinòt e magna Ghitin ën viscavo i lumin an sal burò dnans le fòtò di mòrt e ij rangiavo dabin che as vëddejso tute , possand daré i santin che ambarassavo , Madlinòt butava an lum fòra dla fnesta , për parej ël masche sarìo scapà sburdije , e sarìo nen intrà.
C ài d'un as portava la cadrega e na buta stopa , ò na torta ëd cossa ò 'd castagne .
Ës butavo tuti an torna la tàula , fin-a che a ij era ëd pòst , se des nò tuti i pòst an dassio bin , chi s' anginojava për tèra con le man 'n crosià pogià a la cadrega , chi , an sima la banca con i ghëmmo pogià an sla tàula . Mare Granda e magna Ghitin tacavo mné 'l rosari e tuti ij àutri a ripetlo apress a lor , ëd cò noj che vëddjo nen l' ora ëd mangé i mondaj e stasìo a preghé ; Cand ero cit , për por ëd ciapé de scopass , cand soma stajt pi grand për nen fesse vardé de stòrt da 'j vej , Mi e Pinòt ero sempre a randa e lassavo che col balengo dal Ceser an sema Bérto stejsa randa a Tonin , che era frel ëd la Licia e dla Giana.. Antant che pregavo , noi cercavo de lorgné le ciapëtte a le fìe ëd Gioanin Pontù , lor as na scorsjo e an vardavo da sota e squasi smijava che minca tant a spostejso al faudalin a pòsta , cand la Sëcca a s -na n-tajava aj ficava na gomià sensa chité ëd preghé e lor vnisìo rosse e as butavo da bin . Pinòt pen-a vëddia che lor a spostavo na frisa al faudal , am dasja an colpèt con al brass , ma mi bogiava mach ij euj se des no , se ëm vëddja al Ceser : lo portava a Mare -Granda . Con ij euj mesi sarà e vardava : Per dla Gadan-a con soa testà ëd cavej bianch , ël cupiss bërlusent ed Giaco , ma gira voltà ij euj a cascavo sempre an sle ciapëtte dla Giana .
Doman : press mesdì le fomne sarìo n' dài-te al camposanto a portè i crisantem , tornavo dì 'l rosari , e anviscavo na cardejla an sla tomba di sò mòrt ; squasi tuti i nòsti ce ero sotrà an val Luserna ma Mare-Granda disìa che ij era nen importansa doa ero sotrà , tant a son tuti viv an tla ment ëd Dé , e che l' ùltim dì avrìa arciamaje an vita .
Minca tant e durbìa ij euj e ancontrava la sguard dla Giana chila vnisia rossa e mi sarava sùbit ij euj .
Finalment al rosari era finì!!
Magna Ghitin butava le castagne an tàula e barba Bascian tacava fé i mondaj , con na pèila foratà, da dla d' l ' èjra . doa avia la brasa anvisca, Noi , mentre spetavo mangiavo cole broà , Mare Granda avia preparava ëd cò an po de m'mnestra d' òrdis , ij òm tajavo an salam , e beivìo an bicer ëd vin e contavo còse ëd tanti ani fa , còse capità cand era viv quai amis che òr a ij era pì , Ceser come al sòlit a s' ampinìa le sacòce ëd mondaj prima ancora che ij ejti avejso al temp d' avsinesse e 'l Pinòt cercava ëd ficheje ëd bòte , barba Gian a lo difendìa , disend che ai na jera për tuti. Quai d'un a piava an piat de mnesta , noi piavo doe brancà ëd mondaj e ës-setavo a mangeje , randa a al lum an sema le fije . A la fin tuti es salutavo, ògni d'un tornava a ca soa . Alora Madlinòt e magna Ghitin e preparavo tàula , na mica ëd pan, la assieta con le castagne broà , la mnestra d' òrdis an tal canton dla stua , al càud , i tond posà come cand vanta fe disné e n' mes la tàula al pinton dal vin .
" Marin-a ! perchè prepare taula? "
" Parej se i nòsti mòrt duveijso passe da sì, troverìo an bocon ëd sin-a
" a rëspondija Mare Granda con na vos misteriosa . " 'ncoej le al dì che i mòrt as mës-cio ai viv , disio i nòsti ce ! Ma or : tuti a cogesse , via !!!
"
Noj e corìo an nòstra stansia e mentre es dësvestìo ne smijava ëd vëdde ëd face ca an beicavo da la fnestra , fasìo an pressa , a fichesse sota le cuerte mi me strensìa vësin Bisin ël can da giari e Pinòt butava la cadrega contra la pòrta per che as durbejsa nen .
" Bon-a neuit , Pinòt"
" Bon-a neuit , Nini ... se ëd sentes quai romor .. ciam-me ..."
