Lë schers
Tute le sèire Mare – Granda en tal canton dlë stabi recitava l’ rosari e dòp a vèi lesù an tòch dal Vangelo , recitava le preci . Ë tenìa , goernà an t na taschëtta ëd càuna en lìber con la coertin-a ëd coram an lìber bel spèss che dòp lesù, Granda stërmava sota l’ materas d’ piume d’ oca n’ tè t’ ni sija anche l’ arsan . Cola sèira lì, mi e l’ Pinòt ’era vnune n’ idea che sùbit a l’era smijane ‘na blëssa : --" "Stërmoma l’ lìber a Madlinòt parèj la foma n’ dé mata ! " e l' Pinòt :" daj !!" Mentre mi la t' ni sija d' euj mentre a goernava le galin-e l' Pinòt intrava a gaton n' tla stansia e spostava l' lìber, da sota l' materas a n' sla varda ròba .
La sèira peui soma stàit a speté tuti sodisfàit la reassion d' Mare Granda ; Con nòstra sorprèisa e dëspiasì Madlinòt dòp avèi cercà l' lìber daspërtut l'era butasse a pioré come na masnà , noi sa vijo pinen còsa fe , vusio mach fela n' dé n' pò mata nen fela pioré !
" Pinòt , butomlo torna a sò pòst ? "
" Come foma ! Nini ! Madlinòt a l'é campasse n' sal let ! Boia faoss ! "
Mitonand ën sal dà fè n' tramentre e ij ero n' dàit n' tla stala , mi setà da sì , e l' Pinòt a fianch a mi meusi e silensios .
Pare Grand intrava as setava n' slë scagn e sensa dì na paròla ën beicava fiss , noi cercavo dë stërme nos magon , alora Parin caminava a conté :" l'era staje n temp che la Bibia era mach riservà ai rich e a coi che cognussio l' latin , ij prèive proibisso d' lesila ancora n' coj , ma al pais d' me Pare Grand un òm ch'a disìo Valdò con l'agiut d' ën prèive cominseù a scrivijla n' nòsta lenga për parèj tuti pudijo capila , mach che quandi l' Vësco l'era vnuit a savèjlo avia ordinà d' buté n' përson chi ël l'avia e brusé tute cole Bibie che a trovavo, me pare alora stërmava l' lìber 'nt n' ola e dòp, la sotrava n' tla liamé . Quand l' perìcol a l'era slontanesse a l' era n' d'ait a dëssotrela. L' a lesula mia mare e quandi Dé a la ciamala a la lassajla a Madlinòt . N' cora n' coej i prèive a veulo pà che la gent la lesa ma Madlinòt a dis :- lor son mach òm , stà sì a le la paròla d' Dé "-
: "Parin noi vusio mach fela n' dé n' pò mata , pà feje n'a despressia – con le lacrime ij loma rispondù "
e Pare Grand : " Alora òr n' deve a piela e ai la pòrte , e ij ciame përdon ! su ! Fòrsa ! " Quand soma intrà n' tla stansia Granda disìa l' rosari , sensa parlé l' Pinòt montava n' sla cadrega e la tirava giù da la vardaròba.
"Té Marina ! Përdon ! Noi vusio nen fete pioré "-, e n' tant l' lacrime colavo logn nos te face .
Mare Granda molava d' dì l' rosari e am brasand-ne tuti e dòi , ne strensìa a chila : - " Lo feve mai pì nè!!! "
'l nini