La dijo tòta Tribula , ma la ciamavo parej mach
noi garson përché al sò nòm da marié era
Hortensia Pons de Leon chila as vantava ad sò nòm , ardità
dal pare an nòbil spagneul , ufissial an t' esèrcit piemontèis
, era mariasse con ël padron dle " Casinëtte " e avia avù
an fieul , apress l' òm era mòrt sota al treno mentre traversava
la ferovìa , chila per nen dovèj divide la cassin-a , anlora
a sposava anche al frel ad l' òm , visadì al cugnà
,anche se a l'era an bon a gnente sempre cioch , chila a fasìa fe
al vin apòsta pér chiel , e ai na lassava sempre a disposission
an manera che ambaraseijsa pa soe decision , anche da castì avia
an fieul , i doi frej ero talment divers un da l'àutr che a smijavo
gnanca frej . mentre al fieul dal prim òm era dëspiasent ,
pien 'd ardiman , a maltratava soa mare e i garson , sempre a l' òsto
, e cand an dasija an campagna as setava a l' ombra de 'n moré e
criava dré a chi second chiel a travajava pa basta an pressa . L'
àutr avia sempre bel deuit con tuti rispetos di vej , andasìa
a mëssa tute le duminiche , tastava pa al vin e giugava pà
la mora .
Rivà al temp che come a dis Salomon an tla Bibia
: << vnirà ël dì che te pijeran për man e
te porteran an te che ëd vës-to nen >> pi nen podend ste daré,
ai boé ca ròbejso nen ël làit , toché
l' euv ala galin-a , e mëscé al vin ai garson , decidìa
ëd lassé al comand dla cassin-a an fieul : ma a qual di doi?
As ciamava ; a col tròp brav o al plandron ? . d' acòrdi
con ël dotor anlora gabolisava an truch : as butava cogià e
fasìa dì ai fieuj che era giumaj mòrta i fieuj intravo
un a la vòlta : al pi giovo a s'avsinava aj carëssava i cavèj
la basava e vëdend ca bogiava nen as butava a preghé poej a
piava an santin e ai lo butava tra i dij dle man , apress con le lacrime
a ij euj a surtìa . apress intrava l' àutr , la ciamava pèr
nòm , aj ficava n'arbiton , ma chila gnente , anlora la spostava
da na mira dal let e poej con an cotel ca tnisìa stërmà
sota la camisa tacava a tajé ël matarass për cerché
l' arsan ca savia stërmà li andrinta , trovaje a s je ficava
an tle braje , apress a ribotava soa mare a so pòst , ai rangiava
le cuerte , e poej as butava a crié , a bate contra la spalera dal
let , fërtandse ij euj e bagnandje con la saliva , a costa mira soa
mare as setava an sal let , chiel as piava ne sbeuj e tirava fòra
al cotel , anlora soa mare aj parlava , antant che al dotor e al prevòst
intravo an tla stansia
<< ti ëd ses abastansa carògna da robè
an moribond , abastansa fàuss da fe finta che ad dëspiasa dle
dësgrassie d' ij àutri , abastansa avid da pensé pi
ai sòld che a Nòst-Sgnor : ti si che ëd ses verament
la përson-a adata a fé al padron >>, e parej ai lassava la
cassin-a a col-sì .
'l nini