Për coi ch’à parlo da festa

J-ero chërsù an tla stessa borgià, era sinch o ses ani pi vej che mi.
La tèra era pòca, parej sia Mi che chiel j-ero 'ndaìt ansema da garson an campagna, ma al travaj era tant ëd sòld ij na j-era mai gnun, parej ero ‘ndaìt a la"Feròce". Ansema ero 'ndàit an pastura, deurmì an tal pajon, e 'ndaìt a tarochè le prime fiëtte, col pòch che as podìa fé an coj temp. Temp che le fije fasìo le s-bërnufie e 't fasìo fé la figura dal balengo.

Trovasse ‘na fija ero mariasse, avù doj fij, j-ero anlevasje tiran an ij arvëg-gne e soens ëd co la cinghia.
    "Papà ma ti la cotlëtta la mangij pà?"
    "Mang-la ti, che a mi al cicin an fa mal, mi mangio an pòch pi de mnestron".
Vajre volte era staje ëd co a ca soa, sta discussion. E ora, i fij marià për sò cont, la ca pagà e cò chiel an pension, còsa je ëd pi bel as podrìa pensé; Ma an regret: Ora son vej e tute cole còse che son privame cand e ij era giovo peuss pi nen ave-je, la salute ch'a le cola ch'a le, la fomna che le vnuita na babiassa con i cavej ch'a smijo 'na ramassa frusta, le pupe ch'a rivo ai ginoj, pien-a ëd mal testa, mal pansa ëd tuti i bibi elencà an sima a "Famiglia Cristiana" che vira voltà a le an gesia a scoté mëssa, ma cand ij dijo da andé passé na mesa giornà an montagna ò andé fe al vir di pivi, peul nen ven-e përchè an ca la tut da fé chila.
Andasìa a trovelo minca tant, prima con mia fomna poej cand le vnuita "Sempre straca" da sol, beivìo na vira, fasìo doe paròle e se podìo : quat grignà ricordand i bej temp. Ora era an pòch che lo vëdìa pi nen, la fomna tute le vòte am disìa :" Le sempre fòra a gieughe le bòce ò an piòla! Col fagnan! ".

A la fera jeu ancontralo: tapà come an giovnòt come l' avia mai vistlo, la camisa bianca, le braje da gadan con le sacòce an si ginoj e la braja a la scagasa, la mostra d' or e 'l brasalet, për man 'na "porila" da lassé sensa fial: granda na branca pi che chiel, bionda, ij cavej longh an sle spale, ël boton dla pansa al vent mostava an morion gròss come an bussolin, an paira ëd pupe ch'a smijavo dòi a-mlon mala pen-a quatà da an corpetin àut na branca con le spalin-e larghe mes travers-dil, an paira ëd gambe ch'a smijavo cole ëd dle manchen dla television spontavo da ‘n cotin ch'a smijava na croata.
    "Ciao come va!" Ij ciamava stupì ëd vëdilo.
    "Grazie, bene e tu?" Ëm rëspondìa n' italian, poej mostand-me la fija: "Ti presento la mia "compagna"".
Chila con an soris ch'a mostava tuta soa frëschëssa am sporsìa la man, còtia da ij onge longhe e rosse; antan che s'avsinava ‘na sbufà ëd përfum franses mëscià al përfum ëd fumela am fasìa torné a sente al sangh viré an tle ven-e, entant che ij euj vëssjo nen dëstachesse da col corpetin ch'a bastava nen a quaté.
    "Sonia é rumena! Ha 25 anni ora sta con me da sei mesi " disìa con orgheuj squasi vejsa fàit na conquista. Mi restava mut, ancor antërdoà tribulava arpieme 
    "Ma la 25 ani : podrìa esse toa fija! "
    "Si ma al le nen! E peuj ëd "babiasse" n' avìa già un-a a ca!" Dasja an basin a la "cavalon-a", poej avsinandse am disìa sot vòs: "An tal let ëm fa meuire".
Ancora nen dal tut arpià: "Ma e toa fomna?" Chiel come continué 'l discors ëd prima: " Lo saj cò ëd pensi: ch'a sta con mi mach për interesse! Ma lo faso cò mi, soma pari, pà ver?"
    "Ma e toa fomna?" Insistìa Mi 
    "Las-la ch'as cudissa tuti i sòj bibi!! Cand mi la tocava as fasìa al segn dla cros për feme passe al gigèt, or starà tranquila".
Tornava a ca, ancora an tle narisie al përfum franses e an t' euj cole pupe ëd marmo.
    "Ëd ses rivà!! la pasta le giumaj longa, ses sempre an gir! Ëd piejsi ëd cò ‘na mostra!!" Am superbiava pen-a intrà ‘n ca mia fomna, i causet anrotolà a mesa gamba, le savate an ti pé, an faudal pi vòri d' en bocion da paviment, scarpentà e sudà, la facia manch lavà da la matin:

 për an moment lej invidià Tonin.

'l nini

 torna a cà